.predikningar
Helgmålsringning
Svenska, Russian, Greek |
|
Maria, Gudsmoder, du som på ett förunderligt har sätt förenat Gud, Ordet,
med människan och så förenat vår förskjutna natur med himmelska väsen, så
hyllar vi Maria i den sena aftonbönen här i kyrkan, där vi på många sätt
befinner oss i ett gränsområde, en gräns som inte åtskiljer utan förenar,
ett gränsens tredje rum, som på meänkieli heter sopimuskamari,
försoningskammaren, där gränsmänniskorna utan insyn från tullen möttes, i
ett lite hemligt rum. Den spanske gränsfilosofen Eugenio Trias säger att Gud har skapat allt vid en gräns. Och vidare att Gud inte kan överskrida gränsen till människan utan att bli människa. (Det ligger något i vad exilfilosofen Nikolaj Berdjajev säger att tullen har mer makt än Gud), men människan kan inte heller gå över gränsen till Gud utan att bli gudomliggjord.
I Maria, detta gränsens tredje rum, har mötet skett: Gud har blivit
människa och människan har blivit Gud, gudomliggjord, född på nytt,
förenad med Gud och himmelska väsen. Men så långt har jag inte kommit, då
jag här och nu ser såsom i en spegel, men då skall vi skåda Honom såsom vi
är. |
|
Мария, Матерь Божия, Ты, что удивительным образом соединила Господа и Слово Божие с человеком и тем самым соединила нашу грешную природу с небесной сущностью, мы славим Марию в нашей вечерней службе в храме, на грани миров, миров не разобщающих, но воссоединяющих, в третьей части данной грани, которую мы на нашем языке зовем sopimuskamari, искупительной, в той комнате, где люди границы встречаются без таможенного пригляда. Это место не всегда храм. Столярная мастерская в Галилее была той комнатой, где Гавриил встретился с Марией – встреча настолько великая и необъятная, что Мария воскликнула: Да как же будет это?! И в ответ вопрошала Елизавета: И откуда это мне, что пришла Матерь Господа моего ко мне?!
Елизавета получает ответ, так же как получаем его и мы в третьей
комнате границы, в пещере вифлеемской, в ангельском возгласе: Слава в
вышних Богу и на земле мир! Испанский пограничный философ Эухенио Триас говорит, что все создано Богом в приграничье. И далее, что Бог не может перейти границу человечности без того, чтобы стать человеком. (Есть что-то в том, что утверждает философ-эммигрант Николай Бердяев: у таможни больше власти, чем у Бога, но и человек не может перейти границу божественности без того, чтобы стать обожествленным). В Марии, в третьей комнате приграничья и произошла встреча: Бог стал человеком, а человек стал Богом, обожествленным, заново рожденным и соединенным с Богом и небесной сущностью. Но до того уровня я еще не дошел, видя происходящее здесь и сейчас, как в зеркале, но и Его мы тоже должны видеть, как себя. Все христиане вне зависимости от наличия догм могут соединиться в прославлении Марии, Матери Божией, Богородицы. Ибо сказано в Священном Писании: Отныне ублажат Меня все роды! Таким образом и здесь, в нашей комнате мы славим символ Софии-Марии: Честнейшую Херувим и славнейшую без сравнения Серафим, без истления Бога Слова рождшую, сущую Богородицу, Тя величаем. |
|
Μαρία, Μητέρα Θεού, εσύ που με έναν θαυμάσιο τρόπο έχεις ενώσει τον Θεό, τον Λόγο, με τον άνθρωπο και επομένως ένωσες τη μετατοπισμένη φύση μας με τα ουράνια όντα. Έτσι τιμούμε την Μαρία στον Απόδειπνο στην Εκκλησία, όπου, με πολλούς τρόπους, είμαστε σε μια «συνοριακή περιοχή», ένα σύνορο που δεν χωρίζει αλλά ενώνει, ένα «τρίτο χώρο του συνόρου», το οποίο στο Meänkieli1 ονομάζεται sopimuskamari, η κάμαρα εξιλέωσης, όπου οι μεθοριακοί άνθρωποι συναντήθηκαν χωρίς διαφάνεια από τα τελωνεία, σε ένα κάπως μυστικό δωμάτιο. Αλλά δεν χρειάζεται να είναι ένας ναός. Ένα ξυλουργείο σε ένα χωριό στη Γαλιλαία ήταν ένα «τρίτο χώρο του συνόρου» όπου ο αρχάγγελος Γαβριήλ και η Μαρία συναντήθηκαν, μια συνάντηση τόσο μεγάλη και αδιανόητη που η Μαρία έπρεπε να αναφωνήσει: «Πώς μπορεί να συμβεί αυτό;» Και η Ελισάβετ ρωτάει κράζοντας: «Γιατί έρχεται σε μένα η μητέρα του Κυρίου;» Η απάντηση δίνεται στην Ελισάβετ και σ’ εμάς σε ένα άλλο τρίτο χώρο του συνόρου, σε μια σπηλιά στη Βηθλεέμ, με τον ύμνο των αγγέλων: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη»! Ο Μέγας Αθανάσιος λέει ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός, όπως επιβεβαιώνει και ο Πέτρος στη δεύτερη επιστολή του (2 Πέτρου 1: 4): «δι᾿ ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως.» Ο Ψαλμωδός (82: 6)2 αναφωνεί «θεοί ἐστε», όπως αναφέρεται και ο Ιησούς στη συζήτησή του με τους γραμματείς στον Κατά Ιωάννη 10:34: Είστε όλοι θεοί. Εδώ, ίσως ένας λογικός άνθρωπος - ακόμη και θεολόγος - καλεί στους τελωνειακούς Καντ και Βίτγκενσταϊν. Ο Καντ λέει ότι δεν πρέπει να αφιερώσουμε τη σκέψη σε τέτοια πράγματα και ο Βίτγκενσταϊν στέκεται με το σήμα stop στο χέρι του, αλλά για μένα ως «μεθοριακός άνθρωπος», η περιπέτεια ξεκινά εδώ, στον τρίτο χώρο του συνόρου. Ο Ισπανός «μεθοριακός» φιλόσοφος Εουχένιο Τρίας, λέει ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα σε ένα σύνορο. Και επιπλέον ότι ο Θεός δεν μπορεί να υπερβαίνει το όριο εις τον άνθρωπο χωρίς να γίνει άνθρωπος. (Υπάρχει κάτι σ’ αυτό που ο εξόριστος φιλόσοφος Νικολάι Μπερντάγιεφ λέει ότι τα «τελωνεία» έχουν περισσότερη δύναμη από τον Θεό), αλλά ούτε ο άνθρωπος μπορεί να διασχίσει τα σύνορα και να πάει στον Θεό χωρίς να θεοποιηθεί. Εν Μαρία, αυτό το «τρίτο χώρο του συνόρου», πραγματοποιήθηκε η συνάντηση: ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος έγινε θεός, θεοποιημένος, αναγεννημένος, ενωμένος με τον Θεό και με τα ουράνια όντα. Αλλά τόσο μακριά δεν έχω έρθει, «βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου» αλλά τότε «ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι». Όλοι οι Χριστιανοί, ανεξάρτητα από το αν έχουν δόγματα ή όχι, μπορούν να ενωθούν στον έπαινο της Μαρίας, της Μητέρας Θεού και της Θεοτόκου. Αυτό λέει η Αγία Γραφή: « ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί·» Με αυτόν τον τρόπο ψέλνουμε τους επαίνους εδώ και σε αυτό το χώρο, το σύμβολο της Σόφιας-Μαρίας: «Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.» 1 Meänkieli (literally "our language") is a Finnic language or a group of distinct Finnish dialects spoken in the northernmost part of Sweden along the valley of the Torne River…in Sweden, it is recognized as one of the country's five minority languages (Wikipedia) 2 LXX: 81:6
|
Tillbaka till Predikningar |